به گزارش سپیدار خبر، حسین شریفی در گفت وگو با خبرگزاری بین المللی کاسپین از رشت با اشاره به سفر هیأت ایرانی به نیویورک، اظهار کرد: سران کشور ها برای پیشبرد اهداف دیپلماسی خود از مجمع سالانه سازمان ملل استقبال می کنند و سعی می کنند با توجه به پتانسیل این مجمع نهایت استفاده را ببرند.

وی با بیان اینکه ایران هم از این قائده مستثناء نیست و دولت های قبل هم از این فرصت ها استفاده می کردند و در دولت فعلی هم اتفاق افتاده است، گفت: با توجه به مذاکرات هسته ای و طرف آمریکایی با توجه به نیاز های شدیدی که برای تخصیص و کاهش فشارهای منطقه ای طبیعتا نیاز دارد به صورت های مختلف به ایران متوسل شود و ارسال نامه و سخنرانی ها از مواردی است که از این فرصت ها استفاده می کنند.

استاد علوم سیاسی دانشگاه آزاد رشت با اشاره به توجه رسانه ها به دست دادن ظریف و اوباما در این سفر، گفت: در اینجا بیشتر بعد روانی رسانه ای و تبلیغاتی آن مطرح است و این اتفاق بیشتر از طرف مقابل بوده تا اینکه توسط طرف ایرانی دنبال شود.

شریفی با تاکید براینکه آنها نیازدارند بگویند ما داریم گفتگو می کنیم و برنامه هایی داریم که در آستانه علنی شدن است، بیان کرد: بهره برداری های رسانه ای و تبلیغاتی دارند و در مورد دست دادن ظریف و اوباما طبق برخی ادعاها اتفاقی بودن این موضوع مطرح است.

استاد علوم سیاسی دانشگاه آزاد رشت با بیان اینکه ترافیک و تردد گفتگو ها و مذاکرات و دید و بازدید ها در اجلاس سازمان ملل طبیعی است، بیان کرد: این اتفاق را می توان در این قالب قرار داد.

وی اظهار کرد: شاید مسئولان آمریکایی با این کار بخواهند شکاف سیاسی داخلی بین جریان های سیاسی را پر رنگ کنند و با این نمایش های سیاسی و رسانه ای می خواهند تنش و درگیری ها ی سیاسی درونی برای ایران تبدیل کنند.

شریفی در واکنش به این سئوال که به نظر شما ظریف برای پاسخگویی به رفتار نامتعارفش با اوباما و عملکردش در قبال فاجعه منا باید به مجلس فراخوانده شود، اظهار کرد: این اتفاق در حدی نیست که به مرحله استیضاح وزیر امور خارجه برسد و در عالم سیاست به ویژه در عرصه دیپلماسی سابقه دارد.

وی افزود: اینکه این مسئله به مجلس شورای اسلامی کشیده و بحث استیضاح آن مطرح شود درست نیست.

استاد علوم سیاسی دانشگاه آزاد رشت در پایان با بیان اینکه چیزی اتفاق نیفتاده و اتفاق دقیقه ای بوده است، خاطرنشان کرد: این ماجرا تنها روند مناظره های بین جریان ها و گروه های سیاسی داخلی را پر رنگ می کند و مسئله متنی نیست بلکه حاشیه ای است و باید در همان حاشیه باقی بماند.

/انتهای خبر